امیر نظری، کارشناس برنامه در بخش اول شب‌نشینی به صحبت درباره اخلاق و رفتار نیکو با دیگران پرداخت و با ذکر مثالی گفت: باران وقتی می بارد، بر همه جا می بارد تفاوتی قائل نمی شود، برای همین به رحمت الهی معروف است. برای باران بودن باید قلب وسیعی داشته باشیم. هرکدام از ما معمولا روی نقاط ریزی حساس می شویم. اگر سینه گسترده ای داشته باشیم، نقطه بین نباشیم و زودرنج نباشیم، کمتر از حرف‌های دیگران دلخور می‎شویم و به دنبال جبران آن برمی‎آییم.

اگر ما همه افراد را مثل خود ببینیم و خود مان را در شرایطشان قرار دهیم می بینم که نباید نسبت به بسیاری از رفتارها خیلی حساس باشیم. اولین مرحله این است که ما همه خلق خدا را برای اینکه بنده های خدا هستند دوست داشته باشیم و به نکته های مثبت افراد و روحیات خوبشان دقت بکنیم.

ما باید از الگوهای قرانی و حکایات اهل بیت که به ما ارائه شده درس بگیریم. حضرت علی درباره کسی که به او ضربت زد می گوید اگر من زنده بمانم که او را عفو میکنم اما اگر به شهادت رسیدم در ازای یک ضربه ای که به من زد فقط یک ضربه می توانید به او بزنید به دلیل حق قصاص.

او درباره اینکه اگر کسی به ما جسارت یا ما را عصبانی کند باید چه واکنشی داشته باشیم گفت: هرچه آدم در برابر این افراد ملاطفت بیشتری داشته باشد خیلی زودتر نتیجه می دهد و حتی به خواست خود می رسد. ما با محبت شخصیت طرف مقابل را بالا نمی بریم شخصیت خود را بالا می بریم. اگر با عطوفت و اخلاق نیکو برخورد کنیم هرکس که این صحنه را ببیند در دلش ما را تحسین می کند.

این کارشناس مذهبی گفت: باید کنترل کنیم زبانمان موجب آزار کسی نشود، پیامبر هم می‎فرماید: مسلمان کسی است که دست و زبانش موجب رنجش دیگران نشود. وقتی ما دل کسی را بشکانیم در زندگی خودمان هم تاثیر دارد. ما هم باید زبان خود را درست کنیم هم اطرافینمان را طوری گزینشکنیم ک زبان خوش و نرمی داشته باشند. این باعث می شود ما هم روز به روز بهتر شویم تا مردم از ما شر نبینند. پس باید کاری کنیم که زبانمان تحت کنترلمان باشد، در این صورت نه دل کسی را می شکانیم نه باعث می شویم دیگران هم در جواب ما بخواهند به ما زخم زبان بزنند.

او در پایان گفت: همه این ها اگر باشد، یک روح بزرگی در انسان ایجاد می کند که همه به آن غبطه می خورند. ما نمی توانیم کاملا مانند اهل بیت شویم اما می توانیم از رفتار آن ها الگو بگیریم و سعی کنیم مانند آنان رفتار کنیم.

در بخش دوم برنامه، کارشناسانی که از حوزه‎های مختلف گرد هم آمده بودند درباره تاثیر تلویزیون در دیده شدن و پیشرفت در حرفه خود به گفت‌و گو پرداختند و تقریبا بیشتر آن‌ها، تلویزیون را یک فرصت دانستند.

محمد حیدری، طراح هنرهای نمایشی و تردستی، درباره تاثیر تلویزیون در فعالیتش به زمانی اشاره کرد که در عصر جدید حاضر و شناخته شد. او گفت: من فعالیت های زیادی داشتم و زحمات بسیاری کشیدم اما تا زمانی که در عصر جدید حضور پیدا نکرده بودم، کسی از کارهایی که من می‎کردم خبری نداشت.

افشین بیاناتی، مجسمه‌ساز و کاریکاتوریست نیز در این باره به بیان خاطره جالبی پرداخت و از زمانی یاد کرد که تعدادی از افراد که رضا یزدانی را درتلویزیون دیده بودند برای عکس گرفتن با او پیش قدم شده بودند و او در حالی که بسیار شگفت‌زده از این اتفاق بود، اما بعد از صدا کردن نامش توسط طرفداران، متوجه شد او را با رضا، یزدانی، خواننده اشتباه گرفته‌اند.

فیلمنامه نویسی که در این برنامه حضور داشت نیز با اشاره به اینکه از طریق تلویزیون با سینما آشنا شده گفت: در کودکی وقتی تلویزیون می‎دیدم به خاطر کمبود بازیگر، یک نفر را در چند نقش با اسم‌های مختلف می‎دیدم و تعجب می‎کردم که چرا چند اسم دارد و همانجا بود که کم کم با واژه و عمل بازیگری آشنا شدم. اولین فعالیت جدی من هم با آقای رشیدپور در تلویزیون بود که این اتفاق خوشایندی برای من است.

محمد حیدری، شعبده باز و طراح هنرهای نمایشی درباره اجرای برارزاده که چند نقش را با صداهای مختلف ایفا می کرد به نکته جالبی اشاره کرد و گفت: می توان در این اجرا از شعبده هم بهره گرفت به این صورت که وقتی فرد در حال اجراهای متنوع از افراد مختلف است، ماننده شعبده‌بازها، پوشش و لباس او هم در لحظه تغییر و جذابیت اجرا را چند برابر کند.