ماده 22 قانون ثيت احوال كشور:
وفات هر كس اعم از ايراني يا خارجي بايد به يكي از ادارات ثبت احوال سراسر كشور اعلام شود و نيز وفات ايرانيان در خارج از كشور به ماموران كنسولي محل اقامت يا به يكي از ادارات سازمان ثبت احوال كشور اعلام ميشود
هر يك از اشخاص زير مي توانند نسبت به اعلام وفات ايرانيان خارج از كشور و اخذ گواهي فوت اقدام نمايند
1- نزديكترين خويشاوند متوفي يا هر شخصي كه در موقع وفات حاضر بوده است با ارائه مدرك شناسائي .
2- مقامات قضايي و نظامي .
3- گروههاي امدادي .
مدارك مورد نياز جهت ثبت وفات
1- شناسنامه متوفي و كارت شناسايي ملي( در صورت صدور كارت ) .
2- اصل گواهي وفات خارجي متوفي .
3- ترجمه و تاييد گواهي وفات خارجي توسط نمايندگي هاي جمهوري اسلامي ايران در خارج از كشور و يا اداره سجلات و احوال شخصيه وزارت امور خارجه در تهران .
4- اصل شناسنامه و كارت شناسائي ملي اعلام كننده واقعه وفات .
صدور خلاصه رونوشت وفات( گواهي فوت):
1- گواهي فوت به هر شخصي و به هر تعدادي كه درخواست نمايد تسليم خواهد شد.
2- پرداخت هزينه طبق تعرفه جاري .
توصيه هاي ضروري:
1- نظر باينكه برابر ماده 25 قانون ثبت احوال مهلت اعلام وفات ده روز از تاريخ وقوع يا وقوف بر آن است، اصلح است كه واقعه وفات در ظرف مهلت مقرر ( 10 روز ) به اداره ثبت احوال اعلام گردد .
توضيح: روز ولادت و تعطيل رسمي بعد از آخرين روز مهلت بحساب نمي آيد ودر صورتيكه ولادت در اثناء سفر زميني يا هوائي يا دريائي رخ دهد مهلت اعلام آن از تاريخ رسيدن به مقصد محسوب ميشود.
2- صدور گواهي فوت در مراحل بعدي مستلزم ارائه شناسنامه متوفي يا اعلام شماره و تاريخ و محل ثبت وفات ( نمايندگي مربوطه ) مي باشد .
3- صدور گواهي فوت مستلزم ثبت وفات است ، با توجه به اهميت موضوع لازم است اعلام كننده قبل از امضاء سند مربوطه از صحت مندرجات آن اطمينان حاصل نمايد .
4- بهنگام دريافت گواهي فوت از صحت مندرجات آن اطمينان حاصل نماييد .
5- پس از وفات ، گواهي فوت جايگزين شناسنامه متوفي مي باشد كه بنابه ضرورت در محاكم قضائي و سازمانهاي دولتي و غيره قابل ارائه ميباشد .
تعاريف و مفاهيم :
1- سند وفات
سند وفات سندي رسمي است كه وفات هر فرد در آن ثبت و بر اساس آن گواهي فوت صادر مي گردد
2- گواهي فوت
گواهي فوت كه همان خلاصه رونوشت وفات مي باشد بر اساس مندرجات سند فوت تنظيم و تسليم ميگردد