زهره صارمی، کارشناس ادبی جمعه شانزدهم دی ماه به استودیوی شبکه جام جم آمد تا با مجریان برنامه صبح پارسی به گفت‌وگو بنشیند؛ وی در این برنامه درباره آثار خواجوی کرمانی سخن صحبت کرد.
صارمی درباره القاب خواجوی کرمانی گفت: خواجوی کرمانی با نام کمال‌الدین ابوالعطاء ملقب به نخلبند شعرا بود؛ وی در قرن هفتم هجری به دنیا آمد و در قرن هشتم از دنیا رفت. بر اساس اظهارات خود کمال‌الدین ابوالعطاء، او در شب یکشنبه تاریخ ۱۷ دی‌ماه سال ۲۱۲ جلالی متولد شده است. او در دوران کودکی و نوجوانی علوم مختلفی را می‌آموزد و همچنین به یادگیری شعر مشغول می‌شود.
وی در جوانی و بزرگ‌سالی از کرمان مهاجرت می‌کند و از شهر خارج می‌شود؛ او در زندگی خود بسیار سفر کرد که مهم‌ترین آن‌ها به عراق، شیراز و تبریز بود. و تا پایان عمر خود در شیراز می‌ماند و زندگی خود را در زمان حکومت ایلخانیان می‌گذراند. کمال‌الدین ابوالعطاء در سال ۷۵۲ در شیراز از دنیا می‌رود و در نزدیکی دروازه قرآن به خاک سپرده می شود.
لقب نخلبند از این رو به وی داده شده که می‌توانست به خوبی از آرایه‌های کلام و آرایه‌های ادبی استفاده کند؛ به دنبال این مسئله همچنین به او لقب خلاق‌المعانی نیز می‌گفتند.
صارمی در ادامه درباره تاثیر سفر در اشعار گفت: مثال‌های بسیاری از تاثیر سفر در اشعار خواجوی کرمانی وجود دارد؛ وی بیشتر اظهار می‌کند که تمایل دارد به خارج از کرمان سفر کند و از یکجانشینی گلایه می‌کند. او با سختی‌های بسیار برای یادگیری علم اخلاق و ادب به سفر می‌پرداخت.
وی همچنین درباره شاعران گروه تلفیق اظهار کرد: نکته مهم درباره خواجوی کرمانی آن است که او از شاعران گروه تلفیق است؛ او با هوش، ابتکار و شناخت کامل از مخاطبانش به تلفیق عشق و عرفان می‌پردازد و قالب غزل را با این تلفیق تزئین می‌کند. خواجوی کرمانی از شاعران بسیار موثر بوده، به طوری که حافظ شیرازی از وی تاثیراتی گرفته است.