مهناز عسکریان دکترای روانشناسی کودکان و عضو هیئت علمی دانشگاه دوشنبه نوزدهم دی ماه در استودیوی شبکه جام جم حضور پیدا کرد تا با مجریان برنامه صبح پارسی به گفت‌وگو بنشیند؛ وی در این برنامه درباره استعدادیابی کودکان صحبت کرد و گفت:
در مقاله‌های بزرگ روانشناسی در این رابطه به این گونه پرداخته‌اند که اگر در نظر بگیریم مدرسه‌ای برای حیوانات وجود داشت و در آن دروس برای تمامی آن‌ها یکی بود شرایط بسیار نامناسب می‌شد؛ چرا که برای مثال یک فیل ناچار بود پرواز کردن یاد بگیرد و این روند به شکل‌های مختلف برای انواع حیوانات وجود داشت. چنین مشکلی در سیستم آموزشی ما نیز وجود دارد چرا که آموزش به صورت یکسان برای تمامی استعدادها و توانمندی‌های کودکان صورت می‌گیرد بدون آن که آن‌ها پرورش پیدا کنند.
وی درباره اقدامات والدین اظهار داشت: فشارهای غیرضروری والدین برای آموزش‌های پیوسته کودکان می‌تواند به آن‌ها آسیب برساند اما اگر مادران و پدران استعدادیابی فرزندان خود را صورت دهند می‌توانند به نتایج بهتری برسند. تحمیل آموزش در رشته‌های مختلف به کودکان می‌تواند موجب سرخوردگی والدین و فرزندان شود. پدران و مادران باید پیش از هر چیزی استعداد و توان فرزند خود را بیابند تا با پرورش دادن آن بتوانند به نتیجه مطلوب‌تری برسند. اگر فردی در آشپزی فوق‌العاده عمل کند نباید به اجبار به رشته پزشکی برود.
او در ادامه اظهار کرد: خوشبختانه امروزه فشار والدین برای انتخاب رشته فرزندانشان کاهش یافته و اکنون ما شاهد آن هستیم که افراد برای استعدادیابی فرزندانشان تلاش می‌کنند. والدین می‌توانند از ۴ سالگی و همزمان با رشد کلامی فرزندانشان مراحل استعدادیابی آن‌ها را آغاز کنند تا بتوانند در رشد و توسعه مفید کودک تاثیرگذار باشند.
عسکریان درباره پرورش فرزندان توسط والدین گفت: این بزرگ‌ترین و باارزش‌ترین ارث است که والدین بتوانند فرزندان خود را در مسیر درست استعدادیابی قرار دهند تا کودک بتواند با کمترین چالش، هزینه و زمان به نتیجه برسد. اگر یک انسان بتواند در سنین پایین‌تر کار مورد علاقه خود را پیدا کند می‌تواند زندگی بسیار شادی داشته باشد.
وی افزود: ما همچنین باید خطوط موفقیت خود را بشناسیم چرا که تعریف موفقیت برای افراد مختلف تفاوت دارد. با شناخت توانایی‌ها و استعدادها انسان‌ها می‌توانند خط موفقیت خود را بشناسند و با مشکل روبه‌رو نشوند.
او درباره روش‌های استعدادیابی گفت: در حوزه روانشناسی تخصصی نادیده‌گرفته شده با عنوان روانسنجی وجود دارد که متغیر‌های روانشناسی را تمرین می‌کند. روانسنجان ابزارهایی دارند که توسط آن‌ها استعدادها را مورد بررسی قرار می‌دهند. روانسنجان با قرار دادن انسان‌ها در موقعیت عملیاتی آن‌ها را مورد بررسی و سنجش قرار می‌دهند و استعداد‌های آن‌ها را کشف می‌کنند.