حسین عصمتی، نگارگر، نقاش و مجسمه ساز روز دوشنبه بیست‌وهفتم دی ماه به استودیوی شب نشینی آمد و درباره فعالیت‌های حرفه‌ای خود و آثار هنری‌اش صحبت کرد.
او گفت: حدودا ۸ سالم بود که مستند داوینچی را دیدم، پس از دیدن آن پیش خودم گفتم می‌خواهم همانند داوینچی در حوزه‌های مختلف هنری فعالیت داشته باشم. در سال‌های ۵۷ الی ۵۸ درسن ۱۳ سالگی با خوشنویسی کار هنری را شروع کردم و به صورت خودآموز آن را یادگرفتم.
من به پدرم در کارهای مغازه کمک می‌کردم و آنجا از کاغذ جعبه محصولات برای خوشنویسی استفاده می‌کردم. در آن زمان مساجد انجمن اسلامی داشتند و در یکی از مساجد نزدیک به محل زندگی‌مان متوجه شده بودند که من خوشنویسی می‌کنم؛ به دنبال این مسئله از من می‌خواستند تا بر روی پارچه یا دیوار خوشنویسی کنم.
به این صورت کار حرفه‌ای خود را آغاز کردم و در کنار آن نیز به نقاشی و طراحی می‌پرداختم؛ با گذر زمان درگیر مسائل انقلاب شدم و تصویر شهدا را می‌کشیدم. نقاش شدنم را مدیون شهدای جنگ می‌دانم؛ من طراحی چهره آن‌ها را وظیفه خود می‌دانستم.
او اظهار داشت: من از سال ۶۹ تا سال ۷۴ در رشته هنرهای زیبا و نقاشی تحصیل کردم؛ در آن دوران رشته مجسمه‌سازی وجود نداشت و پس از دو سال از ورود من به دانشگاه مجسمه‌سازی به دانشگاه برگشته بود. من برای ارشد نیز نقاشی خواندم و پس از آن تصمیم گرفتم راجع به هنرهای ایرانی تحقیق کنم و همچنین آثار ایرانی خلق کنم.
عصمتی درباره یادگیری هنر ایرانی گفت: یکی از مهم‌ترین اتفاقات در حوزه هنر برای من آشنایی با استاد محمدعلی رجبی بود که بر هنر غربی و ایرانی مسلط بود. آشنایی با این فرد کمک بزرگی به رشد من کرد. از سال ۷۴ آثار بسیاری در این حوزه خلق کردم و به این نتیجه رسیدم که نیاز داریم مجسمه‌های ایرانی بسازیم تا بتوانیم در دنیا شناخته شوند. به دنبال این مسئله پژوهش‌هایی را به همراه همسرم شروع کردیم و مقالاتی را چاپ کردیم.
وی افزود: یکی از مقالات ما درباره مقایسه آثار تخت جمشید با نگارگری است؛ آثار تخت جمشید با آثار نگارگری همخوانی دارند چرا که با خط فرم‌ها و شکل‌ها معنا پیدا می‌کنند. به دنبال شناخت دقیق آثار تخت جمشید به این نتیجه رسیدیم که برای ساخت مجسمه‌های ایرانی باید کاری کنیم که خط‌ها بیشتر از هرچیز دیده شوند. مجسمه‌های کلاسیک با اشکال بی‌مرز ساخته می‌شوند اما در آثار نگارگری چنین چیزی وجود ندارد.
او درباره ساخت مجسمه‌های ایرانی گفت: من و همسرم توانستیم ۱۴ مجسمه را طی پنج سال بسازیم و در کنار آن نیز همچنان بر روی آثار ایرانی تحقیقات را انجام می‌دادیم. این آثار کاملا با ساختار نگارگری ایرانی همخوانی دارند و باعث می‌شوند سبک ایرانی به نمایش در بیاید.
آقای عصمتی در پایان درباره مسیر کلی ساخت مجسمه گفت: تمام آثار هنری روند مشخصی دارند که پس از کسب آموزش و مهارت‌های لازم پیش می‌روند. پس از یادگیری مهارت‌ها، با توجه به مطالعات نظری افراد می‌توانند ایده‌های مختلف داشته باشند. سپس می توان نمونه‌های اولیه‌ای از ایده را شکل داد و در نهایت به ساخت نهایی مجسمه رسید.
برنامه «شب نشینی» از شنبه تا جمعه هر هفته ساعت ۲۲:۳۰ به وقت تهران و ۲۱ به وقت وین بر روی آنتن شبکه جهانی جام جم می‌رود. اطلاعات بیشتر درباره «شب نشینی» و مهمان‌های برنامه هر روز در صفحه اینستاگرامی @shabneshini. irani بارگذاری می‌شود.