امیر سیدجمشید اوشال، راوی تاریخ شفاهی انقلاب، روز بیست‌ودوم بهمن در استودیوی شبکه جام جم حضور پیدا کرد تا با مجری برنامه شب‌نشینی به گفت‌وگو بنشیند؛‌ وی در این برنامه درباره روند پیروزی انقلاب اسلامی و اسارت ۱۱۹ روزه خود سخن گفت.

کاپیتان اوشال گفت: من در تهران زاده و بزرگ شدم. پدرم کارمند راه آهن بود و در محله نارمک زندگی می‌کردیم. در دوره دبیرستان وقتی هواپیماها را می‌دیدم بسیار لذت می‌بردم و از همان موقع بود که به خلبانی علاقه‌مند شدم.

وی افزود: بعد از دریافت دیپلم و قبل از هجده سالگی وارد دانشکده افسری خلبانی شدم. سال ۵۰  بود که دوره اولیه نظامی را به پایان رسانده و بعد از گذراندن دوره خلبانی به آمریکا رفتم.

 دو سال در آمریکا دوره خلبانی را در پایگاه‌های نظامی گذراندم و سپس به ایران بازگشتم. به پایگاه دزفول و تبریز رفتم و پس از  آموزش‌های لازم ، سال ۵۷  به من دو پیشنهاد کاری دادند. یکی از این پیشنهادات، مهاجرت به آمریکا و تربیت خلبانان ایرانی بود که آن را پذیرفتم و به آمریکا رفتم و بعد از حدود یک سال بازگشتم.

 در آمریکا پیگیر اخبار ایران و انقلاب بودم که به صورت منظم توسط رسانه‌های آمریکایی پوشش داده می‌شد. از نوع پوشش اخبار معلوم بود که آمریکایی‌ها می‌دانستند که دیگر شاه به دردشان نمی‌خورد و حکومت ایران باید عوض شود. لذا یکی از ابعاد خارجی انقلاب، خنثی شدن حمایت آمریکا برای شاه بود. همین اتفاق باعث افزایش قدرت مردمی ما شد و کم‌کم انقلاب شکل گرفت.

وی در ادامه افزود: بختیار سه کار انجام داد؛ قراردادهای نظامی ما را با آمریکا لغو کرد، ساواک را منحل کرد و زندانی‌های سیاسی را آزاد کرد. با لغو آن قرارداد، دیگر دانشجویی از ایران برای تحصیل به آمریکا نرفت. من تا شهریور ۵۸ آمریکا بودم و بعد از اتمام دوره و چون دیگر دانشجویی برای تدریس نبود، به ایران بازگشتم. به من و تعدادی از همراهان و دوستانم پیشنهاد ماندن دادند و گفتند که در صورت بازگشتن به ایران اعدام خواهیم شد، ولی حتی یک نفر از ما، دعوت آن‌ها را نپذیرفت.

امیر اوشال اظهار داشت: بعد از انقلاب، همه سران حکومت شاه را گرفتند و اکثر اعدامی‌های اولیه بعد از انقلاب نیز از همین افراد بودند. آمریکا انتظار نداشت که این افراد به راحتی از بین بروند و دعوای آن‌ها با ما هم از همینجا شروع شد. مخالفان اول ما همین غربی‌ها بودند که تا فهمیدند راهشان با ما یکی نیست، برای ما دست‌انداز گذاشتند.

وی افزود: اکنون ۴۴ سال است که آمریکایی‌ها به دنبال جبران رکبی هستند که از دست ما با وقوع انقلاب خورده‌اند، اما این یک امر غیرممکن و نشدنی است. چراکه ما روز به روز، به فضل خدا در حال طی کردن پله‌های ترقی هستیم و همواره رو به جلو حرکت می‌کنیم.

کاپیتان اوشال در مورد چگونگی اسیر شدن خود توسط ارتش بعثی گفت: بعد از شروع جنگ و وقتی عراق به خوزستان حمله کرد، روز ۲۵ مهر من در اهواز بودم. طی انجام چند عملیات و پس از یک سانحه، بیهوش شدم و در یک آمبولانس و در حضور دو عراقی به هوش آمدم. چند ماهی را در زندان استخبارات مرکزی در انفرادی گذراندم، بعد به زندان ابوقریب منتقل شدم و بعد از چند سال من را به زندان الرشید بردند.

وی افزود: من و تعدادی از دوستانم جمعا ۵۰  نفر، نیمی افسر خلبان و نیمی غیر خلبان بودیم، برای ۱۱۹ ماه مفقود شدیم. ۲۴ شهریور ۱۳۶۹، ما را به مرز خسروی آوردند و ۵۰ خلبان ایران با ۸۰ خلبان عراقی معاوضه شدند. مجموعا ایران از عراق ۷۲ هزار و ۳۰۰  اسیر و عراق از ایران ۴۳ هزار اسیر گرفتند.

وی در آخر گفت: من عاشقانه کشور خود را دوست دارم و در این مسیر تنها نیستم چرا که ۸۰ میلیون نفر دیگر نیز اعم از ایرانی‌های خارج از کشور، کشورشان را دوست دارند. امید دارم که این کشور جز کشورهای برتر جهان شود چرا که حق ما این است. من حقیقتا به ایرانی بودن خود در هر جایی که هستم افتخار می‌کنم.

برنامه «شب نشینی» از شنبه تا جمعه هر هفته ساعت ۲۲:۳۰ به وقت تهران و ۲۱ به وقت وین بر روی آنتن شبکه جهانی جام جم می‌رود . اطلاعات بیشتر درباره «شب نشینی» و مهمان‌های برنامه هر روز در صفحه اینستاگرامی @shabneshini. irani بارگذاری می‌شود.