حسین امیدی و حسن همایی، گویندگان رادیو، روز بیست‌وچهارم بهمن در استودیوی شبکه جام جم حضور پیدا کردند تا با مجریان برنامه صبح پارسی به گفت‌وگو بنشینند؛‌ آن‌ها در این برنامه درباره فعالیت‌های رادیویی خود سخن گفتند.

جناب همایی گفت: کار در رادیو استرس‌ها و چالش‌های مربوط به خودش را دارد. شنوندگان رادیو، معمولا حرف‌های گوینده را مانند یک وحی منزل می‌پذیرند. اما گوینده متکی به متن است و باید همواره در نظر داشته باشد که خودش مولف نیست.

رادیو در عین سادگی، پیچیده است. از دید یونسکو، رادیو ساده‌ترین راه انتقال پیام، هم در بخش تولید و هم در بخش دریافت است. اما برای اینکه این سادگی به صورت درستی منتقل شود، پیچیدگی‌های مختص به خود را دارد که برای پیاده‌سازی باید مهارت‌هایی در بخش اجرا و تهیه‌کنندگی با هم ادغام شوند.

همایی افزود: اهمیت رادیو به خاطر دسترسی ساده به آن است. علاوه بر آن رادیو مسیری را برای مخاطب خالی می‌گذارد تا آن را خودش طی کند. گوینده رادیو ممکن است با تمام تبحری که در کارش دارد، هیچ‌گاه شناخته نشود. چرا که شخصیت آن‌ها بیشتر در ذهن شنونده و با توجه به قوه تخیل شخصی هر نفر شکل گرفته است. امیدی افزود: یکی از خاطرات شیرینی که به یاد دارم مربوط به برنامه بیدارباش تهران است که از ساعت ۲ بامداد تا ۶ صبح اجرا می‌شد. یکی از مخاطبان روی خط آمد و من از او قول گرفتم که برای همه عوامل برنامه کتانی بیاورد. همین شد که این اتفاق واقعا به حقیقت پیوست و منجر به دوستی دوساله من با این شخص شد که هنوز هم پابرجاست!

همایی اظهار داشت: خاطره خوب من به زمانی برمی‌گردد که برای اجرای برنامه‌ای به دزفول رفتیم. در آنجا به من اطلاع دادند که یک نفر آمده و می‌خواهد من را ببیند. از استودیو خارج شدم و یک جوان معلول را دیدم که سوار بر سه‌چرخه و با یک شاخه گل به دیدنم آمده بود. به من گفت که 20 کیلومتر راه را طی کرده بود تا من را ببیند. در همانجا بود که حس نابی کل وجودم را فرا گرفت و باری دیگر به اهمیت کار خودم پی بردم.

وی در آخر افزود: من در حال حاضر در رادیو ایران، برنامه پارسی‌گویان، پیرامون زبان و ادبیات فارسی را اجرا می‌کنم که بسیار برنامه فاخری است. به علاوه آن برنامه راه شب را در پنج‌شنبه‌ها اجرا می‌کنم.