محبوبه طاهری، سرپرست گروه "دستان الهام" و معلم ناشنوایان، دوازدهم فروردین در استودیوی شبکه جام جم حاضر شد و با مجریان برنامه شب‌ روشنی به گفت‌وگو نشست؛‌ وی در این برنامه از شغل خود به عنوان یک معلم سخن گفت.  

خانم طاهری در مورد علت معلم شدن خود گفت: من در انتخاب رشته، تربیت  معلم را بدون اینکه بدانم در اولویت خود قرار داده بودم. بعد از آن بسیار کنجکاو شدم که در مورد ناشنوایان بیشتر بدانم. هیچگاه فکر نمی‌کردم که شغل معلمی را برگزینم. با این حال اکنون به قدری در کار خود حال خوبی دارم که اگر به عقب برگردم باز هم همین شغل را انتخاب می‌کنم. 

وی افزود: من سال ۷۸ وارد آموزش و پرورش شدم. در تمام این مدت کار من با ناشنوایان بود و سال به سال نزدیکی من به آن‌ها بیشتر شد. به طور کلی کسانی که با بچه‌های ناشنوا در ارتباط هستند در سه گروه معلم، مترجم و مددکار قرار می‌گیرند. هر سه حیطه برای خود گرایش‌هایی نیز دارند. نظر مشترک همه این افراد این است که ناشنوایان، افراد شنوا را در جمع خود نمی‌پذیرند و دلیل این امر، عدم اعتمادی است که نسبت به افراد شنوا برای آن‌ها وجود دارد. 

خانم طاهری در مورد گلایه های ناشنوایان نسبت به افراد شنوا اظهار کرد: ناشنوایان از افراد شنوا توقع دارند که به آن‌ها کمک کنند. برای مثال آن‌ها انتظار کمک افرادی نظیر پزشک و پرستاران، در مراکز پزشکی را دارند که ماسک خود را هنگام صحبت از صورت بردارند. به طور کلی آن‌ّا در زندگی روزمره خود با مشکلات فراوانی مواجه هستند. اصولا ارتباط‌گیری به نحو درست با افراد ناشنوا در مترو، بانک یا مکان‌های شلوغ خارج از حوصله افراد است. 

وی در ادامه گفت: خوشبختانه من این سعادت را داشته‌ام که در جمع ناشنوایان پذیرفته شوم و با آن‌ها در موقعیت‌های مختلف همراه باشم. عید نوروز، اولین مهمانان من شاگردان ناشنوای من هستند. در فضای آموزش من معلم آن‌ها و در خارج از فضای آموزش، دوست آن‌ها هستم. 

طاهری اظهار کرد: گروه سرود ما کار خود را از مدرسه شروع کرد. اکنون نزدیک به ۱۳ سال است که بچه‌ّ‌های ما در این زمینه فعالیت می‌کنند. اکنون گروه "دستان الهام" به صورت خصوصی فعالیت می‌کند و اعضای آن دانشجویان دانشگاه فرشتگان هستند و کار می‌کنند. 

ایشان در پایان ضمن قدردانی از والدین کودکان ناشنوا افزود: ناشنوایان عادت به تلاش کردن دارند. کافی است آنها اعتماد به نفس کافی را داشته باشند تا بتوانند از ظرفیت‌های خود نهایت استفاده را ببرند. آشکار است که در مسیر آن‌ها چالش‌های فراوانی وجود دارد. قطعا پذیرش ناشنوایی علاوه بر خود شخص برای والدین او بسیار سخت است. من همواره دستبوس مادران دانش‌آموزان خود هستم و به آن‌ها می‌گویم که تصمیم درست را گرفته‌اند که آموزش صحیح فرزند خود را از همان کودکی شروع کرده‌اند. 

اطلاعات بیشتر درباره «شب روشنی» و مهمان‌های برنامه هر روز در فضای مجازی به نشانی @jjtvnir بارگذاری می‌شود.